Dag 11
Donderdag 29 september 2005 Chelinda lodge Nyaka plateau.
Vroeg op Dominique komt warm water maken op het moment dat we willen vertrekken. Hem gaan zeggen dat het niet hoeft omdat we vertrekken en hem een kleine fooi gegeven. Als beloning heeft hij onze tas naar beneden gebracht. Na een zeer stevig ontbijt waarbij ik door Skenky en Carla verwend ben met eieren en spek. In de truck naar het plateau. Onderweg zien we nog een hyena. De truck is afgeladen vol, wij met 15 personen, 17 dragers, en een paar extra mensen bij de dragers. Er is ook nog een klein kind bij dat mee moet. Om een uur of 08:00 zijn we boven op het plateau waarvandaan we vertrekken. Voordat de dragers georganiseerd zijn duurt het even. Om 08:30 start de reis de eerste dragers vertrekken. Wij volgen met een aantal dragers direct daarna. De eerste honderden meters lopen we door het veld. Zeer ongemakkelijk, en dan komen we op een pad. Dit pad is niet veel gemakkelijker, je moet eigenlijk mannequin zijn om over dit pad te kunnen lopen. Je kan geen 2 voeten naast elkaar plaatsen.
De tocht is begonnen, het is mooi
weer, de zon schijnt. En het is niet overdreven warm. We krijgen na
enige tijd een pittige klim te verwerken waarbij Ton de rode lantaarn
draagt, want hij krijgt te weinig lucht. Halverwege de helling zit Ad,
het gaat helemaal niet goed met hem. Ad flink laten drinken en
volgestopt met isostar. De heuvel verder op, en weer afgelopen. Onderaan
moeten we een riviertje oversteken via een paar takken die ze erover
gegooid hebben. Hierna wordt even gerust. Brechje heeft het niet meer ze
heeft blaren op de hiel. En Ine maakt voor Ad twee flesjes water gevuld
met ORS. Na een korte rustpauze gaan we verder op naar de 2de
heuvel. Deze is zwaarder en hoger dan de vorige. Ad zien we niet meer
terug. Ton en Brechje wisselen elkaar af op de heuvel met pauzes. Onze
gids Jane blijft trouw bij de achterblijvers. Soms zijn er ook dragers
die voor water zorgen in de buurt. Boven op de heuvel lopen we verder
over een heuvelrug. Het wordt langzaam kouder en bewolkter. We moeten
onze fleece aantrekken omdat we in de wolken lopen, en er een straf
windje waait. De uizichten zijn mooi maar door de mistflarden behoorlijk
beperkt. Na een tijdje dalen we wat af en belanden we in een bosje waar
we doorheen moeten. Aan het einde van dat bosje genieten we van onze
lunch. Ton maakt nog 2 flesjes isostar voor zichzelf en Carla. Na de
lunch gaan we weer verder. Brechje komt haast niet vooruit maar wij doen
het niet veel beter. Het gaat op en af. Bij het opgaan heeft Ton
problemen in verband met het zuurstof gebruik, bij het dalen heeft Carla
problemen omdat ze angstig is. Na een opmerking van Ton over het dalen
gaat Carla achter een van de dragers aan. Het gaat nu wel snel. Ze
glijdt uit en heeft vermoedelijk een verstuikte enkel (of erger) Ze gilt
het uit van de pijn en schrik. Een van de draagsters maakt een stok voor
Carla om verder te kunnen.
Daarna verder in een slakkentempo en het is nog een lange zware afdaling. We komen met de nodige support van Ine en de meiden (Marianne en Brechje) zo’n 1½ uur later dan de rest aan. Nog voor valavond. De tenten waren al opgezet door de snellen onder ons, waaronder verbazingwekkend genoeg die ouwe Ad die we bijna moesten reanimeren. Het is een echt Afrikaans dorpje met koffie plantage. De kinderen komen ons massaal begroeten. Het is er prachtig met een snel stromende rivier in het dal omgeven door hoge bergketens die gebruikt worden door de lokale bevolking voor verschillende teelt. Ton gaat snel zijn voeten koelen in de rivier. Carla gaat plat, na eerst nog uitbundig gezoend te zijn door Ad en Brechje. Het eten is lekker gemaakt door Loes en Eric. Spannend op een houtvuur. De dragers gaan naast ons kampement zitten en houden bijkans de hele nacht een vuur brandend. Ook nog twee engelse japanners, die alleen twee dragers bij zich hebben. De nacht verloopt met veel lawaai en honden geblaf. We staan vroeg op.
