Dag 17

Zaterdag 3 februari 2007 Bwindi, gorilla trekking.

Het is de “grote gorilla” dag. We ontbijten om 07:00 uur en krijgen om 08:00 uur de briefing. We zitten in de Mubare familie groep. Dat is de familie die we gaan bezoeken. In onze ploeg zit: Ton, Carla, Ingrid, Charlotte, Henk, Marie, en 2 Amerikanen. We werden eerst geïnspecteerd en goed bevonden. We rijden naar een plek zo’n 40 minuten verderop. De tracking kan beginnen. Het is best wel zwaar bergie op, maar gelukkig hebben porters (dragers) gehuurd die onze tassen dragen. Na verloop van tijd wordt het steeds zwaarder. De porters zijn ontzettend goede helpers en hun geld meer dan waard. Ze dragen je bekant naar boven en beneden. Na een klein uurtje lopen is onze familie gevonden. Jippie, we gaan ze nu echt zien. De dragers blijven bij de bagage en wij gaan achter de parkwachters aan. Het is door dik stijl oerwoud. Maar dat deert ons niet. En daar zijn ze dan. De greyback zit vlakbij in een boom te eten en ontzettend te ruften. Het is lachwekkend en ontroerend. We raken niet uitgekeken en filmen en fotograferen er op los ondanks de slechte omstandigheden. Dan zien we een moeder met een 2 weken oude baby. Ongelooflijk zo dicht bij! We moeten verder naar boven op handen en voeten. Daar zien we kinder gorilla’s spelen. Een van 7 en een van 8. Geweldig ze rollen haast tegen je aan. Dan is helaas het uurtje weer om en met een brok in onze keel nemen we afscheid. De tocht naar beneden is een ramp. Het heeft geregend en iedereen glijdt er lustig op los. Godzijdank hebben we de dragers die ons in het gareel houden. Carla glijdt haast met drager en al in de bananen plantage. Schrikken en lachen tegelijk. Eindelijk op de weg, Lelei staat ons al op te wachten met de truck. Alle rangers en porters gaan mee. Het is heel gezellig en tot groot vermaak van de Afrikaners zingen we het liedje “Jambo”. Ze kunnen er geen genoeg van krijgen. De tocht zit erop. We krijgen een certificaat en kopen een poster van “onze familie”. ’s Middags relaxen en vanavond naar de voorstelling van de wezen. Het was een dynamische voorstelling van Afrikaanse zang en dans. Echt goed ingestudeerd en met veel enthousiasme gebracht. Aan het einde werd vliegenvlug een marktje opgericht met door de wezen gemaakte kunst en nijverheid. Voor het goede doel 4 gorillaatjes gekocht. ’s Avonds had Suzie heerlijk gekookt, gebakken aardappelen met karbonades en groente. Iedereen had honger van de lange gorilla walk. Bas gaf mij seintjes om Ton vroeg in bed te krijgen. Ze hadden en Abraham gemaakt. Nou dat lukte (Ton naar bed) maar matig, maar eindelijk dan toch. Toen we in bed lagen kwam Marie luisteren of Ton al sliep en toen hebben ze de pop neergezet. later hoorde we van Suzie dat de guard is gaan kijken omdat de man wel heel erg lang zat te roken, maar dat was natuurlijk die pop.