reiskalender
maart
z		7	14
m		8	15
d		9	16
w		10	17
d		11
v		12
z	6	13

 

Dinsdag 09-03-2010 Madaba -> Dana

Ochtends rustig aangedaan. Op ons gemakje ge-ontbijt en daarna naar het stadje vertrokken om de kerk met mozaïek vloer te bekijken. Het is al aardig op temperatuur als we na een kwartiertje wandelen aankomen bij de st. George kerk. Het voorplein is behoorlijk druk. En na even zoeken omzeilen we de wachtende mensen van de reisorganisaties die staan te wachten voor een die presentatie of zoiets. De kerk blijkt Grieks orthodox met de bekende iconistase. Maar midden in de kerk ligt de vloer mozaïek met de bekende kaart van het beloofde land niet echt spectaculair maar wel historisch Bijbels. Door zijn belang is hij interessant. We wandelen, na een bezoek aan de bakker, weer rustig terug. Bij het zwembad bijkomen en wachten op vertrek. We hadden gehoopt op koffie maar de bar is onbemand.

Om ± 13:00 uur vertrekken we naar Dana, helaas is het behoorlijk heiig dus bij de mooie uitzicht punten boven de “rivier” dalen is er wel veel te zien maar niets te fotograferen. Helaas krijgt een stel in de bus slecht bericht van het thuisfront en moet hun reis naar huis geregeld worden. Hierdoor is de stemming wel een beetje bedrukt, maar Jolinda regelt alles voor ze. We komen met het invallen van de duisternis aan in Dana waar we nog wat tussen de ruines door kunnen lopen. Dana is door een aardbeving verwoest, en wordt nu langzaam traditioneel herbouwd uit de inkomsten van het toerisme. We verblijven in een eenvoudige twee persoonskamer, met twee persoonsbedden. Het sanitair is gemeenschappelijk en eenvoudig. We worden ontvangen in een grote ruimte met banken langs de wanden en thee. We bekijken de foto’s met zijn allen en gaan daarna eten. Een eenvoudig maar wederom smakelijk buffet. Na het eten nogmaals thee, en gewoon wat fris drinken. Jolinda heeft een waterpijp geregeld en we hebben er met zijn allen behoorlijk wat lol om. De avond vliegt om we gaan om 11:30 uur slapen.

De busreis via de “King Highway” naar Dana is prachtig. Je krijgt toch echt een indruk van het Jordaanse leven op het platteland. Veel herders met geiten en schapen. Het schijnt dat deze mensen semi nomadisch zijn. Zomers leven ze in tenten en trekken van weide grond naar weide grond. Na een aardig lange trip komen we aan in Dana, een oud verwoest lemen dorpje. We verblijven in een eco hotel en slapen in een soort cellen. Het is er erg schoon en bijzonder sfeervol. De bovenste verdieping wordt gebruikt als eetzaal / recreatie ruimte. Het eten is in buffet stijl met ongeveer dezelfde gerechten als we al gewend zijn. Avonds entertainment met twee mannen met lokale muziek instrumenten. De eigenaar van het hotel nodigt uit om te komen dansen. Niemand wil, vind dat echt sneu, dus de stoute schoenen aan en de bijna vergeten buikdans lessen in de praktijk gebracht. De mensen beginnen spontaan te klappen..Er wordt zelfs nog een trommeltje opgesnord, voor het ritme van de dans En met vuurrode wangen zet ik door na een dik kwartiertje alleen te hebben gedanst. Begint de onzekerheid te winnen ik stop en stort mij met de rest op de waterpijp. Het wordt een gezellige avond.