Zaterdag 24 mei 2008, Antananarivo naar Andasibe.

Wederom goed geslapen, wel vroeg wakker. Tassen gereorganiseerd en een typisch Frans ontbijt genuttigd. Koffie en croissant, kortom niet veel maar dat mag de pret niet drukken.

Het is echt een beetje Afrika. We werden vroeg wakker en het rook al naar verbrande houtskool. Wat een herkenning.

Het is lekker fris en af en toe schijnt de zon. Op het balkon hebben we een mooi uitzicht op lemen huisjes, met in de verte het vliegveld waar af en toe wordt geland en opgestegen. Vandaag gaan we geld wisselen en door naar Périnet.

De geld wisselaars (2 vrouwen) komen naar het hotel, er is al geld voor ons besteld. Je voelt je even miljonair, € 1,00 = Ariary 2500, dus tel uit je winst. Een nadeel is de grote pakken geld die je krijgt.

Na het geld wisselen rijden we naar de supermarkt (shopright) voor de lunch aankopen en water plus wat we zelf willen gebruiken.

Hierna gaan we echt op pad, we rijden eerst een stukje door Antananarivo (kortweg Tana) en dan richting Andasibe (hier ligt het Périnet park), een lange bochtige weg.

’s Middags stoppen we voor een lunch bij een klein privé park (reserve Peyrieras). Na de lunch maken we een wandeling naar de Sifakas en bruine lemuren, deze zijn handtam. Ze eten uit de hand of springen op je schouder. Hierna krijgen we ook nog allerlei verschillende kameleons te zien die gekweekt worden in kooien. Van de kleinste tot de grotere.

Ook hebben ze nog een Boa en diverse gekko’s. En als klap op de vuurpijl nog een stel Nijl krokodillen. De tijd gaat snel. We moeten weg want  we willen voor donker op onze bestemming zijn

Dat halen we dus niet, maar de “bungalows” zijn voorzien van licht dus dat is geen onoverkomelijk probleem. We hebben problemen met het sluiten van de deur aan de binnenzijde, dus een mannetje erbij gehaald. Wonder boven wonder het probleem is over, hoe dat kan ?? Verontschuldigingen aangeboden en klaarmaken voor het avond eten. Dit nemen we in een restaurant.

Wat een prachtige rit van Tana naar Périnet. We hadden wel 1000 foto’s kunnen maken. Prachtige landschappen, mooie rustieke plaatjes van de lokale bevolking werkend op het land, in de sawa of met zebu karren. Ook zien we veel kraampjes langs de weg met vruchten en drank. We stoppen om te picknicken (alles gekocht bij de shopright) bij een soort kameleon park waar je ook een wandeling kunt maken van ± ½ uur naar de Sifakas en bruine lemuren. Na het eten gaan we op stap. Een poosje gaan we bergie op. Tjonge, de conditie is na de lange vlieg reis niet optimaal en al hijgend komen we bij een voederplaats waar een stuk of 4 Sifakas aan het eten waren. Eerst in de bomen maar naderhand brutaal omlaag om meer te halen, we konden ze van heel dichtbij bekijken. Ze aten uit de gids zijn hand. Verder maar weer naar de volgende voederplaats. De bruine lemuren zaten al te wachten. Die waren noch brutaler dan de Sifakas. Ze kwamen het fruit uit je handen trekken. Eentje pakte zelfs Ton’s hand om enkel brood kruimels te bemachtigen. Volgens Ton had hij heel zachte handjes. Ook liepen ze over de rug van enkele medereizigers. Nee, die waren echt niet bang en gewend aan de mens. We hadden er lol in. Terug beneden bezochten we enkele kooien me o.a. kameleons, slangen, kikkers, en vlinders. We mochten alles aanraken, echt een belevenis. Na de krokodillen vijver was de pret gedaan, we moesten weer verder om voor donker op de plaats van bestemming te komen. Het natuurpark Périnet.

De eerste indruk was goed, leuk houten “bungalows” met rieten puntdaken. Na een opgelost probleem (lees Ton’s verhaal), gingen we eten, het was werkelijk prima. Gegrilde zebu steak echt heel mals. Na een wijntje en biertje raakte we aan de praat met Jolijn en Bianca. Het werd een diepgaande conversatie. Na het dessert snel gaan slapen. Morgen vroeg op, een mooie wandeling wacht ons. De nacht is prima verlopen, de regen tikte gezellig op het dak en ’s ochtends werden we gewekt door de haan.