reisdagen
z		3	10	17	24
m		4	11	18
d		5	12	19
w		6	13	20
d		7	14	21
v	1	8	15	22
z	2	9	16	23

Vrijdag 6 juni 2008, Ifaty.

Hoera!! We gaan het water op. Gister een piroque gehuurd met bemanning. Om negen uur staat hij (of ligt hij) paraat aan het strand. Na het ontbijt begint de vaart. Eerst snorkelen op het rif. Het blijkt een zee natuurreservaat te zijn, waar je eerst kaartjes voor moet kopen. Dat wordt op het laatste nippertje geregeld door de hotel/restaurant eigenaar. Dus we kunnen op stap met Jean Claude en zijn bemanning. Het is windstil en er moet worden gepeddeld. Na een rustige tocht, het water is heel helder, je kunt de bodem zien. Komen we bij het rif aan. Jean Claude heeft de uitstap uit het bootje prima geregeld (was ik stiekem een beetje bezorg over). Je kon op zijn mast gaan zitten en je zo laten zakken. Het water is heerlijk en je zwemt in een aquarium. We zien prachtige vissen, het koraal is wat minder. Maar soms zie je helder blauwe en paarse stukken. (bollen). Echt heel mooi! Ook zien we nog een octopus in een holletje. Na een klein uurtje houden we het voor gezien. De instap is godzijdank, net zo makkelijk als de uitstap. Dus voor niets zorgen gemaakt. We varen verder, dit keer met het zeil. Richting dorpje. Daar gaan we lunchen, maar eerst het dorpje bezoeken en ‘bier’ drinken in de lokale pub. Het water is erg ondiep en de mannen moeten constant bij peddelen om ons op gang te houden. Maar alles is zo rustgevend. We komen helemaal bij van de vermoeienissen. Aangekomen op het strand gaat Jean Claude van alles regelen. We moeten eventjes wachten, voor ons geen crime. Het is zonnig en we zijn de enige Vahaza (blanken). Na een poos komt Jean Claude terug, we kunnen mee om het dorpje te bekijken. Het is lekker koel onder de bomen. En het dorpje bestaat uit rieten huisjes waar kipjes en ander klein boerderij spul vrolijk tussen loopt. We mogen een van de huisjes bezoeken. Door een afgesloten deur komen we op een erf waar een vrouw en een klein meisje kralen zitten te rijgen. Het meisje hangt meteen aan Ton’s arm. Hij tilt haar op en ze vindt het fantastisch. We mogen in het huisje. Het bestaat uit één kamer, waar een twee persoonsbed in staat, een tafel aan de muur, en aan de muur vele plastic zakjes met huishoudelijke spullen. Buiten op het erf staat ook nog een waterput, en een hutje om te douchen. We bedanken de vrouw en gaan bier drinken in de “pub”. Wederom een rieten hutje met binnenplaats. Er zitten drie mannen aan een tafel en een vrouw is aan het koken, en weer kettingen aan het rijgen. We gaan zitten en proberen wat met Jean Claude te praten. Wat wonderwel lukt ondanks het feit dat we maar mondjesmaat frans spreken. Na het bier gaan we terug naar het strand. Het zeil is als picknick kleed op het zand gelegd. De vis is klaar. Er liggen twee mega moten op een bordje. Twee verschillende bereidingsvormen. We smullen…, de rijst volgt later met …, weer twee moten vis met saus. Echt teveel, de rest worst door Jean Claude en zijn maten opgegeten. Ook zijn zus Anita is nog eventjes langs gekomen met handelswaar. Ik koop een leuke lap met visjes. Als herinnering aan de fijne snorkel/picknick dag. Ze geeft ook (samen met zus Angela) massages bij het hotel.

We varen om ± 15:00 uur weer terug naar het hotel. Daar zijn de massage zusjes al flink bezig geweest. Ik besluit het ook maar eens te proberen. Het wordt zusje Angela. Gehuld in kanga en met zonnen masker van gele klei en rieten hoedje, ziet ze er exotisch uit. De massage is een flink. Ze kneedt en port dat het een lieve lust is. Soms is het zelfs wat pijnlijk (maar dat blijkt persoonlijk). Na de massage tijd voor cocktails, oei, oei, oei, als dat drie weken was doorgegaan had ik de hele bibliotheek aan afval boeken moeten aanschaffen + in kanga naar huis. Het was een heerlijke dag die wordt afgesloten met een vis barbecue (wij eten a la carte, de vis komt ons de oren uit), met leuke zang en dans van de lokale bevolking. Nu lekker slapen.