![](../photogallery/Madagascar_0896.JPG) |
Maandag 2 juni 2008, Andrigita park.
We worden al vroeg
wakker van de groep die vroeg vertrekt, zij gaan de lange wandeling
maken, helemaal over de bergrug. We staan dan ook maar voor de wekker
op. We maken de rugzak klaar, kleden ons aan en gaan eten. Het is best
fris, maar het is al licht geworden, godzijdank want er is geen
elektriciteit. Het ontbijt bestaat uit rijstpap of stokbrood met koffie
of thee.
Ook maken we de meeneem lunch alvast klaar. Broodjes met omelet
van eenden ei, en we nemen rijst koekjes mee voor de drager en de gids.
Na het ontbijt gaan we gelijk op pad met Gaston onze gids en de drager.
Een jongen houdt ons ook gezelschap. We hadden ons eerst ingeschreven
bij het bureautje waar we kaartjes zouden krijgen. Maar volgens de dame
was dat niet nodig. Dus op pad maar. Door een dorpje, de woonplaats van
Gaston en de drager. We maken nog wat foto’s terwijl Gaston het een en
ander uitlegt. De wandeling begint met een fikse klim, maar het uitzicht
is dan ook adembenemend (letterlijk en figuurlijk). Al gauw komen we in
een koel bos. Het is er schitterend, We genieten met volle teugen. Na
ongeveer 2 uur lopen komen we bij een natuurlijk zwembad, Wat is het
hier weer mooi. Helaas is het water veel te koud. Heb nog even pootje
gebaad maar dat deed gewoon zeer. De tocht gaat verder over rotsen tot
we bij een grot belanden. Gaston heeft de hele weg al mooie verhalen
verteld over koningen en koninginnen. Ook over de grot heeft hij weer
een verhaal. We genieten van zijn mythe. Verder maar weer we klauteren
over rotspartijen en komen bij een mooie waterval. De rest van het
reisgezelschap is er ook weer met hun gidsen. We mogen weer rusten.
Gaston vraagt of we verder of terug willen, verder duurt ongeveer 3 uur,
ach hup vooruit maar weer. Het koele water heeft ons verkwikt. We
klauteren verder en komen bij een dam, Gaston legt weer het een en ander
uit. Het is niet gemakkelijk om over de glibberige rotsen te komen, maar
Gaston bied mij zijn hand en later zijn stok aan. Heel lief en door die
hulp lukt het allemaal wel. We blijven nog even bij een uitkijkpunt
staan. Gaston heeft weer een mooi verhaal.
We worden dan ook weer snel
ingehaald door de anderen, maar dat kan ons niet schelen. We genieten
van het magische verhaal over de twee watervallen. Na een uurtje komen
we bij een rots aan, lunchtijd zegt Gaston. De anderen zijn er ook al,
we verdelen de buit en eten met smaak onze broodjes. Na een half uurtje
gaan we verder voor het laatste gedeelte. Het is inmiddels al half twee.
We moeten door een zebu hek en we komen weer op dezelfde weg als
vanmorgen. We zien de gite al liggen in de verte. We zijn flink moe als
we daar aankomen. Het is half drie dus een lange 4 uurs wandeling (7 uur
begonnen) maar we hadden hem niet willen missen! Het Andrigita park is
werkelijk schitterend, we betalen Gaston en de drager en gaan wat rusten
op de kamer. Ton bedenkt zich echter, hij had aan Gaston beloofd de
foto’s op te sturen die hij van de dorpelingen had genomen. Dus snel het
adres gevraagd. Later kwam hij terug: Gaston zei, je komt zeker voor
mijn adres? Ton was blij dat hij de man niet had teleurgesteld.
We
rusten wat en als de groep van de lange wandeling terug is gaan we
gezellig aan de borrel in het gras. Er komt een lokale man vragen of we
muziek willen in de eetzaal. Ja, gezellig en even later is het een dolle
boel. Er wordt geklapt en gedanst. Ook enkele vrouwen van de groep
dansen met de meisjes. Maar vooral de kokkin gaat helemaal los, we horen
dat ze al 11 kinderen heeft. Dus al de kleintjes zijn van haar. Het eten
is klaar, heerlijk soep en dan … de kippen. Ha ha er worden grapjes
gemaakt, maar toch lieten meerderen zich de kip goed smaken. Ze waren
dan ook erg lekker. Na de briefing snel naar bed, het was dan ook al
19:00 uur, hi hi, morgen rijden we al om 06:00 uur.
![Volgende](../_derived/next_cmp_travel000_next.gif)
|